ΝΙΚΟΣ ΣΙΟΥΤΑΣ π. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 4ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ


TO 4o HTAN KAI EINAI TO ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ !!!!!

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ!!!


Ιδιαίτερη χαρά αλλά και έκπληξη ένιωσαν οι μαθητές της Α΄ και Β΄ τάξης, όταν στη θέση του παραδοσιακού πίνακα είδαν νέους σύγχρονους πίνακες ....
Είναι  σημαντικό να τονιστεί ότι οι νέοι πίνακες μπορούν να δεχτούν και χρήσιμο μαγνητικό εποπτικό υλικό, αλλά να λειτουργήσουν και ως διαδραστικοί. Πρόκειται για μια ενέργεια που αναβαθμίζει το εκπαιδευτικό έργο του σχολείου μας, την αισθητική των αιθουσών διδασκαλίας, αλλά και που ταυτόχρονα λύνει δια παντός το πρόβλημα της σκόνης από τη χρήση της κιμωλίας.
Εκ μέρους των μαθητών και των εκπαιδευτικών θα ήθελα να ευχαριστήσω το Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων τόσο για την προσφορά, όσο και για την άψογη συνεργασία μας. Στόχος να κάνουμε ένα σύγχρονο σχολείο που θα το αγαπούν τα παιδιά και θα το εμπιστεύονται οι γονείς !!!

Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΣΙΟΥΤΑΣ

TO BLOG ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!

Έχουν επισκεφθεί το blog μας!!!

 
Προβολές σελίδων ανά χώρα
Ελλάδα
1.370
Ρωσία
56
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
48
Γερμανία
44
Κύπρος
31
Αρμενία
1
Γαλλία
1
Μαλαισία
1
Ουκρανία
1

Οι μαθητές του Γ2 παρουσίασαν την εργασία τους : Ζώα προς εξαφάνιση!!!



Οι μαθητές του Γ2, δουλεύοντας σε ομάδες, παρουσίασαν στους συμμαθητές τους διάφορα  ζώα που είναι υπό εξαφάνιση. Προς το παρόν γνωρίσαμε τη χελώνα Καρέτα – Καρέτα, τη φώκια Μονάχους – Μονάχους και την καφέ αρκούδα.
Συγχαρητήρια !!!!!!!!!!!

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Τα παιδιά της Ε' τάξης επισκέφθηκαν τη Βουλή των Ελλήνων!!!







Η Ε’ τάξη του 4ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Σμύρνης πραγματοποίησε επίσκεψη στο κτίριο της Βουλής των Ελλήνων.
Η ξεναγός μάς έδωσε πολλές πληροφορίες. Μάθαμε ότι το πολίτευμα της χώρας μας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με ανώτατο άρχοντα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το κτίριο, που σήμερα στεγάζει τη Βουλή, κατασκευάσθηκε αρχικά ως ανάκτορο του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, τον Όθωνα. Το 1884 και το 1909 δύο πυρκαγιές κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του κτιρίου.
Το 1929 η Κυβέρνηση αποφάσισε να μεταφερθεί στο κτίριο αυτό η Βουλή και το παλιό Βουλευτήριο της οδού Σταδίου. Έγιναν μετατροπές στο κτίριο για να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες.
Ξεναγηθήκαμε σε πολλές αίθουσες του κτιρίου. Περάσαμε από τη μαρμάρινη σκάλα και μπήκαμε σε μια αίθουσα με τοιχογραφίες και φωτογραφίες αρκετών πολιτικών. Εκεί υπήρχε και το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας. Αργότερα πήγαμε και στην αίθουσα Συνεδριάσεων της Βουλής και καθίσαμε στις καρέκλες των βουλευτών.
Το κτίριο αυτό είναι το σύμβολο της Δημοκρατίας στο οποίο πάρθηκαν σοβαρές και σημαντικές αποφάσεις για τη χώρα μας.
Νιώσαμε δέος που αντικρίσαμε τα σημαντικά αντικείμενα των μεγάλων προσωπικοτήτων που κυβέρνησαν και βοήθησαν στην ανάπτυξη της Ελλάδας.

Οι μαθητές της Ε’ τάξης 

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Οι μαθητές της Β2 τάξης του Σχολείου μας γνώρισαν τους ήρωες του καραγκιόζη και κατασκεύασαν μαριονέτες...



Οι μαθητές της Β2 τάξης του Σχολείου μας με τη δασκάλά τους κ. Ανέστη επισκέφθηκαν το ''ΕΥΛΟΓΟΝ '' όπου παρακολούθησαν αποσπάσματα παραστάσεων από το ''Θέατρο σκιών'' , συζήτησαν για τη σημασία της τέχνης και της παράδοσης, γνώρισαν τους ήρωες του¨Καραγκίοζη καθώς και τα βασικά συστατικά μιας παράστασης, κατασκεύασαν μαριονέτες ατομικά, συνεργάστηκαν σε ομάδες για τη δημιουργία μικρών σεναρίων με βάση τους πρωταγωνιστές που κατασκεύασαν...
Στόχοι του προγράμματος ήταν:
Nα γνωρίσουν την πολιτιστική μας παράδοση.
Να αναπτύξουν τη συνεργατικότητα σε επίπεδο ομάδος.
Να ενισχύσουν τη δημιουργική σκέψη.
Να αναπτύξουν την αφηγηματική ικανότητα.
Να βελτιώσουν τη συναισθηματική νοημοσύνη αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα των ηρώων και τις καταστάσεις που τα δημιουργούν...
Γύρισαν στο σχολείο μας κρατώντας μια φιγούρα του καραγκιόζη και ανυπομονούσαν πότε θα επιστρέψουν στο σπίτι για να τη δείξουν στους γονείς... ΄
Πιστεύουμε στη βιωματική μάθηση και θέλουμε χαρούμενα παιδιά!!!!

΄Εγώ το υπερκινητικό παιδί...






Τι θα ζητούσε αν μπορούσε ένα παιδί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα από τους γονείς του.

- Η πάθησή μου είναι μία πραγματικότητα.
Είναι ένα σύνδρομο. Δυστυχώς καταγράφω ό,τι πέσει στην αντίληψη μου
χωρίς να μπορώ να το φιλτράρω, μαθαίνω με έναν ανοργάνωτο και τυχαίο
τρόπο και "πετάγομαι" από το ένα θέμα στο άλλο χωρίς να μπορώ να ελέγξω
τον εαυτό μου.


- Δεν είμαι χαζός/χαζή.
Το  ξέρω ότι δυσκολεύομαι να μάθω κάποια απλά πράγματα. Όμως την ώρα που
προσπαθώ να συγκεντρωθώ, το σώμα μου μού ζητάει να κουνηθώ και το μυαλό
μου δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί σε αυτό που προσπαθώ. Πόσο με κουράζει
αυτό!


-Όταν με ρωτάτε ευθέως για ένα γεγονός, δεν είμαι σε θέση να το περιγράψω ή μιλάω λίγο γι' αυτό. Επίσης όταν γράφω γρήγορα, ο γραφικός χαρακτήρας μου είναι άσχημος, σχεδόν δυσανάγνωστος κάτι που με απογοητεύει πολύ και ας μην το δείχνω. Τέλος όταν διαβάζω, δεν καταφέρνω να κατανοήσω το κείμενο και πολλές φορές πρέπει να μου το εξηγήσετε ξανά και ξανά.

- Δε θέλω δραστηριότητες πάνω από τις δυνάμεις μου. Κουράζομαι και απογοητεύομαι. Περιμένετε, θα μεγαλώσω!

- Οι δυσκολίες μου που  συνδέονται με τη διατήρηση της προσοχής και τον αυτοέλεγχο μου
χειροτερεύουν ή καλυτερεύουν κατά περιόδους, χωρίς να υπάρχει κάθε φορά
λογική εξήγηση για αυτό.


- Βλέπω πόσο χαίρεστε όταν είμαι καλύτερα και βλέπω πόσο απελπίζεστε όταν "ξαναπέφτω".

- Μην πέφτετε σε αντιφάσεις. Με μπερδεύετε έτσι αφάνταστα και με κάνετε να χάνω την πίστη μου σε εσάς.

- Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο και κουραστικό να έχετε ένα παιδί σαν εμένα. Σας ζαλίζω όλη την ώρα και συχνά ντρέπεστε για εμένα.

- Μη φοβάστε να είστε σταθεροί μαζί μου. Αυτό θα με κάνει να νοιώθω περισσότερη σιγουριά. Έτσι βάζετε τάξη στο χάος μου.

- Μην ξεχνάτε όταν με βλέπετε να είμαι πολύ ενοχλητικός και η συμπεριφορά μου είναι πολύ
αρνητική (μπορεί να χτυπάω ή να βρίζω) ότι δεν θέλω να σας πληγώσω. Θέλω να είμαι "καλός" και να με αγαπάτε, αλλά δεν μπορώ να είμαι ήρεμος. Αλλωστε έχω πληγωθεί πολύ και από την απόρριψη ...


- Μη με βομβαρδίζετε με την έννοια του "καλού παιδιού". Κάποιες φορές θα γίνω και "κακός-ή". Αγαπάτε με για αυτό που είμαι και δώσε μου να καταλάβω ό,τι έκανα (θετικό ή αρνητικό, επιβράβευση ή επίπληξη).

- Έχω μία μεγάλη υπερευαισθησία που συνδέεται με παρορμητικότητα και κατευθύνεται από το συναίσθημα μουμε αποτέλεσμα να μην αντέχω την κριτική. Η διάθεση μου μπορεί να αλλάξει γρήγορα και πολύ έντονα εξαιτίας κάποιων πολύ μικρών και ασήμαντων πραγμάτων. Θέλω να το ξέρεις αυτό κάθε φορά που με βλέπετε να κάνω "έκρηξη".

- Μη μου αφαιρείτε το δικαίωμα του να θυμώνω, ακόμη και μαζί σας. Είναι και αυτό συναίσθημα και πρέπει να εκδηλωθεί. Προστατεύστε με από τον θυμό μου και μάθετε με να τον διοχετεύω σωστά.

- Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νοιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάτε.

- Μη με απειλείτε, μη με εκβιάζετε. Έτσι δεν μαθαίνω, φοβάμαι και ίσως καταφύγω στην ψευτιά ή στην επιθετική ενέργεια για να καλύψω τον φόβο μου.

- Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά σε κόσμο
αν μπορείτε. Αυτό μου το κάνουν όλοι και συνέχεια γιατί είμαι "άτακτο"
και "κακό" παιδί. Θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πείτε, αν μου
μιλήσετε ήρεμα, μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Επίσης μη μου
κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειασθεί να προστατεύσω τον
εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.


- Έχω έντονο το αίσθημα του δικαίου.
Θυμώνω πολύ και αισθάνομαι άχρηστος όταν με αδικείτε. Με ενοχλεί όταν
με κατακρίνετε για κάτι που δεν μπορώ να κάνω. Το ξέρω ότι δεν μπορώ να
το κάνω και θυμώνω και εγώ με τον εαυτό μου!


- Μη διανοηθείτε ποτέ, πως θα πέσει η υπόληψή σας αν μου ζητήσετε συγνώμη.
Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σας, μου δημιουργεί πολύ θερμά
συναισθήματα απέναντί σας και μου μαθαίνει να ζητώ και εγώ συγγνώμη για
τα σφάλματά μου (που μάλλον είναι και αυτά πολλά).


- Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα (ενοχή). Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω και μειώνεται η αυτοπεποίθησή μου.

- Έχω διαφορετικούς βιορυθμούς
και μπορεί να κοιμάμαι λιγότερο απ' ό,τι τα άλλα παιδιά. Ο εγκέφαλος
μου χρειάζεται χρόνο για να μπορεί να "αποσυνδεθεί". Έτσι, το πρωί συχνά
χρειάζομαι χρόνο για να ξεκινήσω κανονικά τη μέρα μου και συχνά είμαι
από το πρωί κουρασμένος.


- Μη δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου.
Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα - ίσα για να κερδίσω την προσοχή που
ζητούσα. - Δεν δέχομαι εύκολα τη σωματική επαφή. Έχω αυτό που λένε
απτική αμυντικότητα. Δέχομαι από μερικούς ανθρώπους χάδια, ενώ δεν μπορώ
από άλλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι τους αντιπαθώ. Μάλλον προτιμάω τα
ελαφρά χάδια στην πλάτη.


- Αντιμετωπίζω δυσκολίες με τους συνομηλίκους μου,
καθώς με την παρορμητικότητα μου δείχνω συχνά μικρότερο από την ηλικία
του κάνοντας "χαζά" πράγματα. Το ξέρω ότι αντιδρώ με παρορμητικό, συχνά
υπερβολικό τρόπο. Ξαφνικά ενεργώ με απρόβλεπτο τρόπο, πετάγομαι ή λέω
κάτι άσχετο με τη συζήτηση την ώρα που οι άλλοι μιλούν, καταστρέφω
κάποιο αντικείμενο, δεν τηρώ τους κανόνες του παιχνιδιού, θυμώνω εύκολα ή
δείχνω προσβεβλημένο. Εξ αιτίας αυτού οι άλλοι ενοχλούνται ή πιστεύουν
ότι "δεν είναι στα λογικά μου". Συχνά δεν με θέλουν στα σπίτια τους και
αυτό σας έχει απομονώσει από τις παρέες σας.


- Μη με συγκρίνετε με άλλα παιδιά. Νοιώθω πολύ άσχημα, χάνω τον εαυτό μου. Είμαι μοναδικός-(ή).

- Μη με προστατεύετε από τις συνέπειες των πράξεων μου. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.

- Τα πηγαίνω καλύτερα με αρκετά πιο μεγάλα παιδιά
(αυτά εκτιμούν αφενός το γεγονός ότι επικοινωνούν εύκολα μαζί μου χάρη
στην προθυμία μου να ασχοληθώ με νέα πράγματα και επιπρόσθετα πιστεύουν
ότι ασκούν επίδραση πάνω του). Επίσης τα πηγαίνω καλά και με αρκετά μικρότερα παιδιά
(αυτά επωφελούνται από την ανάγκη μου να πάρω τον ρόλο του δυνατού και
να προσφέρω βοήθεια, τη στοργικότητα μου και τον ταχύτατο ρυθμό με τον
οποίο αλλάζω νέα παιχνίδια). Με τους συνομηλίκους τα καταφέρνω καλά όταν
αυτοί έχουν την ίδια ή ακριβώς την αντίθετη ιδιοσυγκρασία, ειδικά στην
παιδική και εφηβική ηλικία.


- Μη ξεχνάτε πόσο γρήγορα μεγαλώνω όπως όλα τα παιδιά,
περνώντας από διάφορες φάσεις. Σταθείτε δίπλα μου σε κάθε στιγμή και
προσπαθήστε σας παρακαλώ να προσαρμόζετε την στάση σας στις ανάγκες μου.


- Μη με παραχαϊδεύετε
(υπερπροστασία). Ξέρω πολύ καλά πως δεν θα πρέπει να μου δίνετε
οτιδήποτε ζητώ. Σας δοκιμάζω για να δω. Θέλω να μάθω να αντέχω στις
ματαιώσεις. Αλλιώς υποφέρω.


- Παίξτε μαζί μου. Σας θέλω γιατί μου αρέσετε. Σας έχω ανάγκη για να με οδηγήσετε στα μονοπάτια της φαντασίας και του παραμυθιού.

- Πηγαίνετέ με σε κάποιον ειδικό για να με βοηθήσει. Πίστεψέ με, δεν μπορείτε από μόνοι σας να αντιμετωπίσετε αυτό που μου συμβαίνει. Ελάτε σε συνεργασία με τον δάσκαλό μου.
Έτσι και εκείνος θα καταλάβει ότι προσπαθείτε για εμένα και δεν είναι
μόνος του αλλά και εγώ θα ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου στον αγώνα μου.


- Μην προσπαθείτε με τις ερωτήσεις σας να μου προσφέρετε έμμεσα την απάντηση. Έχω δικαίωμα να έχω τη δική μου γνώμη. Δώστε μου περιθώρια να την πω και να εκφράσω τα συναισθήματά μου. 

Το μάθημα της μουσικής ...σε ξεχωριστή αίθουσα!!!


Από την προηγούμενη εβδομάδα το μάθημα της Μουσικής γίνεται σε ξεχωριστή αίθουσα που διαμορφώσαμε...έτσι τόσο οι μαθητές μας  όσο και η μουσικός μας κ. Βοβώνη θα πάψουν να είναι περιπλανώμενοι και θα κάνουν το μάθημά τους στη δική τους αίθουσα!!!

Η ιστορία της τσίκλας..

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, η όλη διαδικασία του μασήματος ξεκινά κατά την εμβρυακή ηλικία – από τον θηλασμό. Όταν μεγαλώνουν  έχουν τα μολύβια και τις γόμες για μέσα στην τάξη. Το παιδί όμως σύντομα ανακαλύπτει μία εναλλακτική λύση που έχει καλύτερη γεύση και ταυτόχρονα δίνει την ίδια ευχαρίστηση. Είναι η τσίκλα. Τα πρώτα στοιχεία που έχουμε, χρονολογούν τη συνήθεια του μασήματος στους πρώτους πολιτισμούς του Ανατολικού και του Δυτικού Ημισφαιρίου.
Στην Ελλάδα και στη Μέσα Ανατολή, οι άνθρωποι μασούσαν μαστίχα για αρκετούς αιώνες. Μαστίχα λεγόταν το ρετσίνι που προέρχονταν από τον φλοιό του μαστιχόδεντρου, το οποίο ευδοκιμεί κυρίως στην Ελλάδα και την Τουρκία. Οι γυναίκες της Αρχαίας Ελλάδας μασούσαν τσίκλα, ή τη «μαστίχα» για να γλυκάνουν την αναπνοή τους και να καθαρίσουν τα δόντια τους. Ο Διοσκουρίδης, ένας Έλληνας που ασχολείτο με την Ιατρική, πρωτοπόρησε, χρησιμοποιώντας πασπαλισμένη μαστίχα, σαν φάρμακο περίπου το 50 μ.Χ. Από τότε, χρησιμοποιείτο για αυτό τον σκοπό στη Χίο.
Στην Κεντρική Αμερική, οι αρχαίοι Μάγιας, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες, μασούσαν το ρετσίνι από ένα δέντρο. Αυτό το ρετσίνι ονομαζόταν «τσίκλα» και αποτελεί τη βάση της ιστορίας για την μοντέρνα τσίκλα.
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1850, συναντήθηκαν δύο άντρες, ένας Μεξικάνος και ένας Νεοϋορκέζος. Ο ένας από τους δύο ήταν ο στρατηγός Antonio Lopez de Santa Anna, πολλάκις πρόεδρος του Μεξικού. Ο άλλος ήταν ένας νέος φωτογράφος, ο Thomas Adams.
Κατά τη δεκαετία του 1860, όταν ο Adams αποφάσισε να αφήσει τη φωτογραφία και να το γυρίσει στο εμπόριο διάφορων ειδών που του απέφερε κάποια χρήματα, έτυχε να εξοριστεί ο Santa Anna από το Μεξικό και έτσι οι δύο τους συναντήθηκαν στο Νησί Staten. Μία μέρα ο Santa Anna ανέφερε μία ιδέα για ένα προϊόν η οποία, όπως ο ίδιος πίστευε, θα έκανε πλούσιο τον Adams. Η ιδέα λεγόταν τσίκλα, η ίδια μαστιχωτή ουσία, που οι δικοί του ντόπιοι Μεξικάνοι έβγαζαν από ένα ψηλό δέντρο και το μασουλούσαν για χιλιάδες χρόνια.
Ο Santa Anna πίστευε ότι η εφευρετική φύση του Adams θα ήταν σε θέση να αναμίξει την τσίκλα με το καουτσούκ και να δημιουργήσει ένα αρκετά φθηνό προϊόν για τα λάστιχα των αμαξών. Οι φίλοι λοιπόν του Santa Anna από το Μέξικο, έστειλαν στον Adams έναν τόνο από το υλικό τσίκλα, και ο Adams με τη βοήθεια του μεγαλύτερου γιου του, του Tomas Jr., ξεκίνησε τα πειράματά του.
Τι επακολούθησε περιγράφεται στα λόγια του γιού του Tomas Jr., του Horatio, στα πλαίσια μίας δεξίωσης που δόθηκε για τους διευθυντές της εταιρίας American Chicle, το 1944:
«Μετά από δουλειά ενός περίπου χρόνου αναμιγνύοντας (την τσίκλα) με το καουτσούκ, τα πειράματα κατέληξαν σε αποτυχία. Η τσίκλα βρισκόταν σε μία αποθήκη στο δρόμο Front στην πόλη της Νέας Υόρκης. Ο Adams είχε σχεδόν αποφασίσει να πετάξει όλο το υλικό που είχε περισσέψει στον ποταμό East αφού δεν είχε καμμία αξία για κάποιον εκείνον τον καιρό.
Αλλά λίγο πρίν συμβεί αυτό, ο Thomas Adams πήγε σε ένα φαρμακείο στη γωνία των δρόμων Chambers και Broadway για να ψωνίσει κάποια πράγματα. Ενώ ήταν εκεί, ένα μικρό κοριτσάκι μπήκε στο κατάστημα και ζήτησε μία τσίκλα που να κοστίζει μία δεκάρα. Ήταν γνωστό στον Adams ότι το υλικό τσίκλα χρησιμοποιούνταν σαν μαστίχα από τους ιθαγενείς του Μεξικού. Ο ίδιος και ο γιός του μασούσαν τσίκλα ενώ πειραματίζονταν με την ανάμιξή της με το καουτσούκ. Του πέρασε η ιδέα λοιπόν ότι θα μπορούσαν πιθανόν να φτιάξουν μαστίχα από το υλικό της τσίκλας και έτσι να μην πετάξει όλο το υλικό που είχε στην αποθήκη.
Όταν το παιδί έφυγε, ο Αdams ρώτησε τον ταμία του καταστήματος τι είδους μαστίχα αγόρασε το μικρό κορίτσι. Αυτός του απάντησε ότι ήταν φτιαγμένη από κερί παραφίνης και ονομαζόταν White Mountain (Άσπρο Βουνό).
Όταν ο Adams έφτασε στο σπίτι του εκείνη τη νύχτα, μίλησε στο γιο του, τον Tom Jr, για την ιδέα του. Ο Junior ενθουσιάστηκε και του πρότεινε να ετοιμάσουν μερικά κουτιά μαστίχες χρησιμοποιώντας το υλικό τσίκλα, να τους δώσουν όνομα και να τους βάλουν και μία ετικέτα. Εν συνεχεία, προσφέρθηκε να τα πάρει μαζί του σε ένα από τα ταξίδια που θα έκανε (ήταν πωλητής σε υφάσματα και ταξίδευε ως τον Μισσισσιπή). Το όνομα της μαστίχας που δημιούργησαν αποφάσισαν από κοινού να είναι Adams New York No. 1. Το προϊόν ήταν φτιαγμένο από καθαρή τσίκλα χωρίς καμία γευστική ουσία. Είχε σχήμα σα μικρό καλαμάκι (stick) και ήταν τυλιγμένο με διάφορα χρωματιστά λεπτά χαρτιά. Η λιανική τιμή του κουτιού ήταν περίπου ένα δολλάριο. Απ’ έξω το χαρτί είχε έγχρωμη τη φωτογραφία του Δημαρχείου της Νέας Υόρκης.
Ο Adams ξεκίνησε λοιπόν για το καθιερωμένο του ταξίδι στη Δύση με περίπου 25 κουτιά μαστίχες. Δεν κατάφερε όμως να πουλήσει ούτε ένα κουτί στα φαρμακεία, τα οποία τα επισκεπτόταν μετά το πέρας της κανονικής του δουλειά στα υφασματοπωλεία. Κατά την επιστροφή του στο σπίτι έπρεπε φυσικά να αναφέρει ότι οι προσπάθειές του ήταν αποτυχημένες, αλλά δεν το έβαλε κάτω και ήταν αποφασισμένος να ξαναπροσπαθήσει στο επόμενο ταξίδι του. Μάλιστα είχε πει ότι αν δεν μπορούσε να πουλήσει κανένα κουτί, δεν θα τα γύριζε πίσω, παρά θα τα έδινε δωρεάν στους φαρμακοποιούς αν του υπόσχονταν ότι θα τα έβαζαν δίπλα στα ταμεία τους. Αυτή τη φορά το ταξίδι του στέφθηκε με επιτυχία αφού άφησε σε παρακαταθήκη όλα τα κουτιά τσίκλες που είχε πάρει μαζί του. Πριν ακόμα επιστρέψει στη Νέα Υόρκη, οι παραγγελίες που ερχόντουσαν για τσίκλες στον πατέρα του στη Νέα Υόρκη έφταναν συνολικά τα 300 κουτιά.
Το γεγονός αυτό ήταν πολύ ενθαρρυντικό και για τους δύο και ο Adams Jr. αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά του και να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη δημιουργία μίας επιχείρησης που αποκλειστικό αντικείμενο θα είχε τις τσίκλες. Ο εργοδότης του τον συμβούλεψε να μην κάνει κάτι τέτοιο αλλά του είπε ότι αν ήταν αυτό που ήθελε, θα έπρεπε να το προσπαθήσει. Επίσης του ξεκαθάρισε ότι αν αποτύγχανε, πράγμα για το οποίο ο ίδιος ήταν βέβαιος, θα μπορούσε να γυρίσει και να ξαναδουλέψει στην παλιά του δουλειά.
Βέβαια, κάθε άλλο παρά απέτυχε. Η επιχείρησή του μεγάλωσε εξαιρετικά γρήγορα. Νοίκιασε ένα μικρό κτίριο στο Jersey και προσέλαβε εικοσιπέντε με τριάντα κοπέλες για να τυλίγουν με το χέρι τις τσίκλες. Αργότερα έβγαλαν και άλλες μάρκες όπως την Adams New York No. 2. Αυτές ήταν σε μεγαλύτερο πακέτο. Υπήρχαν επίσης οι Adams Sapota και άλλες 2 με 3 μάρκες».
Οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι συνέβαλαν πολύ στην αύξηση της κατανάλωσης της τσίκλας, ιδιαιτέρως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η χαλαρωτική επίδραση που είχε η τσίκλα στους ανθρώπους που είχαν άγχος, ήταν τεκμηριωμένη σε έναν μακρύ κατάλογο από επιστημονικές μελέτες που έγιναν τη δεκαετία του 1930 από τον H.L. Hollingworth του Columbia («η ψυχω-δυναμική του μασήματος»).
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έδειξε ξεκάθαρα πόσο δίκιο είχε ο καθηγητής Hollingworth. Η κατανάλωση της τσίκλας μεταξύ των στρατιωτών ήταν έξι φορές μεγαλύτερη από ότι αυτή των πολιτών κατά την περίοδο ακριβώς πριν από τον πόλεμο. Όλοι έχουν ακούσει αφηγήσεις για το ότι τα τζιπς, τα άρματα μάχης, τα φορτηγά, τα αεροπλάνα ακόμα και τα υποβρύχια ήταν γεμάτα με τσίκλες – ειδικά τις περιόδους πριν από κρίσιμες μάχες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Αμερικάνοι στρατιώτες διέδωσαν την τσίκλα ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του κόσμου.
Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η κατά κεφαλήν κατανάλωση της τσίκλας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής υπερδιπλασιάστηκε και τώρα ξεπερνά το ποσό των 195 εκατομμυρίων λιβρών το χρόνο – 175 κομμάτια για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί. Η χρήση της έχει εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο.

Τα κοσμήματα της ωραίας Ελένης ..η πανοπλία του Αχιλλέα και οι μαθητές της Β1 τάξης!!!!

Οι μαθητές της Β1 τάξης με τη δασκάλα τους κ. Μανταλή Ευγενία επισκέφθηκαν το '' ΕΥΛΟΓΟΝ'' και γνώρισαν μέσα από φωτογραφικό υλικό και με παιγνιώδη μορφή τις ονομασίες των κοσμημάτων που φορούσαν στην Αρχαία Ελλάδα, καθώς και τη χρησιμότητα του κάθε κοσμήματος .


Ακόμη έμαθαν τα μέρη τα οποία αποτελούσαν τον οπλισμό ενός αρχαίου πολίτη και τη χρησιμότητά του.
Παράλληλα τα κορίτσια έφτιαξαν τα δικά τους κοσμήματα και τα αγόρια τη δική τους πανοπλία χρησιμοποιώντας α΄πλά υλικά και αρκετή φαντασία!!!
Μέσα στους στόχους του προγράμματος ήταν:
H προώθηση της δημιουργικότητας - φαντασίας.
Η ανάπτυξη της συνεργατικότητας.
Ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου.
... και πραγματικά χαρήκαμε όλοι οι εκπαιδευτικοί , όταν επιστρέφοντας από την εκπαιδευτική επίσκεψη είδαμε τα προσωπάκια τους να λάμπουν...

Η ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΙΑ


Η πλειονότητα των ανθρώπων, ανεξάρτητα από ηλικία, χρησιμοποιεί κυρίως το δεξί χέρι, όχι μόνο όταν γράφει αλλά και όταν εκτελεί διάφορες άλλες δραστηριότητες, π.χ. όταν γυρίζει τις σελίδες του βιβλίου, όταν τρώει, όταν χτενίζεται, όταν μετακινεί ελαφρά αντικείμενα κ.τ.ό. Αυτά είναι τα δεξιόχειρα άτομα.
Ωστόσο, 2 στα 100 άτομα χρησιμοποιούν τα αριστερό χέρι -αριστερόχειρα άτομα  και 8 στα 100 άτομα, ιδίως στις μικρές ηλικίες, χρησιμοποιούν και τα δύο χέρια -αμφιδέξια άτομα. Τα ποσοστά αυτά ποικίλουν ανάλογα με τους ερευνητές. Μερικοί από αυτούς, για παράδειγμα, αναφέρουν ποσοστό 5%. Τα αμφιδέξια άτομα μπορεί, με την πάροδο του χρόνου, καθώς ωριμάζουν νευρολογικά, να γίνουν δεξιόχειρα ή αριστερόχειρα. Τα αμιγώς αριστερόχειρα είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να γίνουν δεξιόχειρα.
Η επιμονή και η πίεση που ασκείτο παλιότερα από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, αλλά και σήμερα ακόμη από μερικούς γονείς στα αριστερόχειρα παιδιά να γράφουν με το δεξί χέρι, συχνά διαταράσσει τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη μάθηση. Μερικά από τα παιδιά αυτά μπορεί να φτάσουν μέχρι τους ψυχολόγους και τους ψυχιάτρους.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι πλέον ενημερωμένοι σε βαθμό, ώστε να μην κινδυνεύουν οι μαθητές μας από τις άστοχες παρεμβάσεις και την καταπίεση που ασκείτο παλιότερα.
- Τι είναι η αριστεροχειρία, είναι μια απλή συνήθεια ή κάτι βαθύτερο;
Mέχρι πρότινος υπήρχε η αντίληψη ότι η αριστεροχειρία είναι απλά μια «κακή» συνήθεια και γι’ αυτό ισοδυναμούσε με κοινωνικό στίγμα. Είναι γνωστός ο όρος «ζερβοκουτάλα» με τον οποίο χαρακτήριζαν παλιά τα αριστερόχειρα άτομα, σε μια
προσπάθεια να τα εξαναγκάσουν να χρησιμοποιούν το δεξί τους χέρι.
Η μελέτη της δομής και των λειτουργιών του εγκεφάλου έδειξε, ότι το κέντρο του λόγου, της κίνησης, της γραφής κτλ βρίσκεται στον εγκέφαλο. Το κέντρο του λόγου και της γραφής για τους δεξιόχειρες είναι στο αριστερό ημισφαίριο, ενώ για τους
αριστερόχειρες είναι στο δεξί.
Η αριστεροχειρία, λοιπόν, είναι αποτέλεσμα της δομής και της λειτουργίας του εγκεφάλου. Είναι δηλαδή μια ιδιαιτερότητα που οφείλεται στην ανατομική κατασκευή του εγκεφάλου. Δεν είναι ελάττωμα. Δεν είναι ένα κληρονομημένο σημάδι εκφυλισμού. Δεν έχει σχέση με τη νοητική υστέρηση, όπως πολλοί γονείς μέχρι πρότινος πίστευαν και μερικοί ίσως πιστεύουν ακόμη.

Η αριστεροχειρία συναντάται με μεγαλύτερη συχνότητα στους άνδρες και πολύ λίγο στις γυναίκες..
- Μπορεί ένα αριστερόχειρο παιδί να γίνει δεξιόχειρο ;
Αν επιχειρήσουμε να κάνομε ένα αριστερόχειρο παιδί δεξιόχειρο είναι σαν να επιχειρούμε να αλλάξομε την ανατομική κατασκευή του εγκεφάλου. Μια τέτοια ενέργεια ασκεί στο παιδί σοβαρή καταπίεση και είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσει εγκεφαλική δυσλειτουργία, σύγχυση κλπ, με δυσάρεστες συνέπειες στη μάθηση και στην κοινωνική του συμπεριφορά.
Πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι αν και η αριστεροχειρία δεν είναι ελάττωμα, οι αριστερόχειρες συχνά συναντούν πρακτικές δυσκολίες στη γραφή και στην ανάγνωση, καθώς και σε άλλες δραστηριότητες, οι οποίες οφείλονται σε καθαρά πολιτιστικούς λόγους. Όλοι ξέρομε, ότι βιβλία, τετράδια, σύστημα γραφής, μηχανές κλπ, είναι φτιαγμένα με βάση τους δεξιόχειρες. Όταν ο ενήλικας αριστερόχειρας πρέπει να χρησιμοποιήσει, για παράδειγμα, μια μηχανή που είναι κατασκευασμένη για δεξιόχειρες έχει πρόβλημα, γιατί δυσκολεύεται να γυρίσει π.χ. το διακόπτη της μηχανής που βρίσκεται στη δεξιά του πλευρά με το αριστερό του χέρι.
Η αριστεροχειρία γίνεται «πρόβλημα» όταν το παιδί εγγράφεται στο σχολείο και αρχίζει να διαβάζει και να γράφει. Όπως αναφέρεται παραπάνω, το σύστημα γραφής έχει διαμορφωθεί με βάση τους δεξιόχειρες. Όταν γράφουμε το μολύβι με το χαρτί σχηματίζουν γωνία 30 μοιρών περίπου. Ο δεξιόχειρας βλέπει τα γράμματα που σχηματίζει και μπορεί να τα βελτιώνει όταν δεν είναι αισθητικά ωραία. Αντίθετα, ο αριστερόχειρας δε βλέπει τα γράμματα που γράφει, γιατί καλύπτονται από το χέρι του. Γι’ αυτό συχνά οι αριστερόχειρες είναι κακογράφοι. Τα γράμματά τους είναι τρεμουλιαστά, δεν ακολουθούν με ακρίβεια τις γραμμές του τετραδίου, αλλά πάνε πάνω -κάτω, είναι ακατάστατα με όχι καλή εμφάνιση κ.τ.ό. Τότε, αν εκπαιδευτικοί και γονείς δεν είναι σωστά ενημερωμένοι, πιέζουν το αριστερόχειρο παιδί να γράφει με το δεξί χέρι με όλες τις συνέπειες που αναφέρονται παραπάνω.
Συμπερασματικά, οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι:
α. Η αριστεροχειρία δεν είναι ελάττωμα, αλλά μια ιδιαιτερότητα της φύσης που οφείλεται στην ανατομική κατασκευή του εγκεφάλου.
β. Η καταπίεση που ασκείται στα αριστερόχειρα άτομα να χρησιμοποιούν το δεξί τους χέρι ισοδυναμεί με μια προσπάθεια μετατόπισης του κέντρου του λόγου από το δεξί στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση στις εγκεφαλικές λειτουργίες, διαταραχές συμπεριφοράς και δυσκολίες στη μάθηση.
γ. Γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουν να σέβονται την ιδιαιτερότητα αυτή, όπως ακριβώς σέβονται και αποδέχονται τις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των ανθρώπων σ’ ό,τι αφορά το χρώμα των μαλλιών, το χρώμα των ματιών, τη χροιά της φωνής κτλ.
δ. Η αντίληψη αυτή πρέπει να καλλιεργείται και στα παιδιά από τις μικρές ηλικίες, τόσο στα αριστερόχειρα όσο και στα δεξιόχειρα.
ε.. Αν οι γονείς παρατηρήσουν στο αριστερόχειρο παιδί τους αλλαγές στη συμπεριφορά του, στη σχολική του επίδοση, στη στάση του απέναντι στο σχολείο και στη μάθηση, είναι καλό να συμβουλεύονται έναν ειδικό, ο οποίος θα ελέγξει αν οι αλλαγές αυτές οφείλονται στην αριστεροχειρία ή σε άλλους παράγοντες και θα τους υποδείξει τρόπους χειρισμού του παιδιού, προκειμένου να υπερβεί τις δυσκολίες του, να ισορροπήσει κοινωνικά και συναισθηματικά και να αλλάξει τη στάση του προς το σχολείο και τη μάθηση.

Μαθήματα σκάκι!!!!


Ο Συλλογος γονέων και κηδεμόνων του 4ου Δημοτικού Σχολείου Νέας  Σμύρνης, ενημερώνει τους γονείς και τους μαθητές ότι τα μαθήματα σκάκι, θα ξεκινήσουν την Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011 και θα γίνονται κάθε Τρίτη 4.15΄μμ μέχρι 5.30΄μμ.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Μια μέρα στην Αρχαία Ελλάδα!!!

Στις 22 Νοεμβρίου 2011, η Δ’ τάξη του σχολείου μας επισκέφθηκε το «ΔΡΩ», στην Πλάκα, για να παρακολουθήσει το πρόγραμμα «Μια μέρα στην αρχαία Ελλάδα».

Κατά τη διάρκεια του προγράμματος και τα δυο τμήματα (Δ1 + Δ2) συμμετείχαν ενεργά στις διάφορες βιωματικές δραστηριότητες:
·         Έφτιαξαν χαλκογραφίες, ζωγράφισαν αγγεία, εξερεύνησαν την αρχαία αγορά και αντάλλαξαν προϊόντα!
·         Επίσης, σχημάτισαν με γραφίδες διάφορα γράμματα και ανέβηκαν στο βήμα της «Εκκλησίας του Δήμου», ψηφίζοντας δημοκρατικά για το αν πρέπει να κόψουν ξύλα από το δάσος, για να φτιάξουν ξύλινα τείχη!

Αμπέλι- σταφύλια- μούστος - κρασί - μουστουκούλουρα... Μια βιωματική δράση !!!!

Οι μαθητές της Γ1 τάξης στην ενότητα:  «Φυτά  και ζώα του τόπου μας» εργάστηκαν βιωματικά…
Τέλη Οκτωβρίου και σύμφωνα με την ελληνική παράδοση οι οικογένειες αποχαιρετούν  το φθινόπωρο φτιάχνοντας διάφορα εδέσματα από το  μούστο των τελευταίων σταφυλιών.


Οι μαθητές  της Γ1 τάξης συζήτησαν για το αμπέλι, την καλλιέργειά του και τα μέρη που ευδοκιμεί.  Μελέτησαν τα μέρη του φυτού και δοκίμασαν τον καρπό του. Αναφέρθηκαν στον τρύγο και την παραδοσιακή του γιορτή . Συζήτησαν τη συλλογή των καρπών, το πάτημά τους , το χυμό του φρούτου (μούστος) και την τοποθέτησή του στα βαρέλια για κρασί. Όλα αυτά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου  με φωτογραφίες.  Σκέφτηκαν   να βιώσουν  το γεγονός αυτό φτιάχνοντας ένα από τα παραδοσιακά γλυκά του φθινοπώρου τα μουστοκούλουρα. Ξεκινώντας από την μυθολογία και την ιστορία. (Διόνυσος-Στάφυλος- Οινέας- και οίνος). Είδαν  τις πανάρχαιες ρίζες του εθίμου του τρύγου και της παραγωγής κρασιού κι άλλων προϊόντων. Έπειτα σαν μικροί μάγειροι, φορώντας τις ποδιές, τα καπέλα και τα γάντια τους , πήραν  σταφύλια   και έβγαλαν  το μούστο, τον έβρασαν για να καθαριστεί και με συνταγή από το Λαογραφικό Μουσείο Βαρνάβα Αττικής ζύμωσαν τα δικά τους  μουστοκούλουρα. Τα έψησαν στο φούρνο του Σχολείου και τα απόλαυσαν προσφέροντας στους γύρω και βέβαια κερνώντας ο ένας τον άλλο ευχόμενοι και του χρόνου !!!
Η διαδικασία αυτή ενθουσίασε  τους μαθητές του Γ1 και  συμφώνησαν  να το επαναλάβουν  και σε άλλη θεματική ενότητα …
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ!!! στους μαθητές αλλά  και τις δασκάλες: Καρπή  Έφη & Κυρίτση Ελευθερία .

Ο Διευθυντής του Σχολείου μας επισκέφθηκε το Δήμαρχο κ. Τζουλάκη!!!

Ο Διευθυντής του Σχολείου μας κ.  Σιούτας, επισκέφθηκε το Δήμαρχο Ν. Σμύρνης κ. Τζουλάκη και συζήτησε θέματα που αφορούν τη λειτουργία του Σχολείου. Το  ενδιαφέρον αλλά και η ανταπόκριση του Δημάρχου ήταν άμεση και ουσιαστική.

Παράλληλα ο κ. Τζουλάκης ζήτησε από τον πρόεδρο της ενιαίας σχολικής επιτροπής κ. Γιαντζίδη  να προγραμματίσει άμεσα το  βάψιμο εξωτερικών χώρων... ''όπου υπάρχουν γκράφιτι ''...
ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ!!

Η έκθεση βιβλίου αποτελεί παράδοση για το Σχολείο μας!!!  Η προετοιμασία έχει ξεκινήσει .... και η έκθεση θα γίνει το Δεκέμβριο !!!
Τις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθούν οι ημερομηνίες !!!!
ΚΙ ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ... ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ!!!!

Το blog του Σχολείου μας ταξιδεύει στον κόσμο!!!

Μας έχουν επισκεφθεί:

 25 Οκτ 2011 – 23 Νοε 2011
Προβολές σελίδων ανά χώρα
Ελλάδα
527
Ρωσία
34
Γερμανία
30
Κύπρος
12
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
9
Ουκρανία
1
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ!!!!!


Μέσα σε έντονο συγκινησιακό κλίμα γιορτάστηκε η γιορτή του Πολυτεχνείου στο Σχολείο μας.. Συγχαρητήρια στους μαθητές της Τετάρτης τάξης αλλά και τους εκπαιδευτικούς  Βοβώνη  Λώρα (μουσικός), Προβατάρη Κατερίνα (δασκάλα) και Μάγου Παναγιώτα!!!
Ευχόμαστε τα οράματα της γενιάς του Πολυτεχνείου να αποτελούν πλοηγό  έμπνευσης και σκέψης για τις νεότερες γενιές.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Η μαγεία της μουσικής…



Η μουσική με τη μαγεία των ήχων κάνει ευκολότερη την προσπάθεια για μάθηση, δίνει χαρά για το αποτέλεσμα και προσφέρει στο παιδί την αισθητική καλλιέργεια που είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα για την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του. Διευκολύνει τη μάθηση, αφού  συνδέεται δημιουργικά, διευρύνει εκφραστικά και εμπλουτίζει συναισθηματικά τα παιδιά. Επιπλέον προσφέρεται ως σημαντικό μέσο αγωγής και χαλάρωσης ιδιαίτερα σε σχολικούς χώρους.
Το σχολείο μας από τις 15/11/2011υποδέχεται το πρωί τους μαθητές με μουσική, σε μια προσπάθεια να διαμορφώσει θετική προδιάθεση  και αντίστοιχα να τους αποφορτίσει  κατά τη διάρκεια κάποιων διαλειμμάτων .

KAΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

Σήμερα είναι μια κρύα ημέρα... στο Σχολείο μας το καλοριφέρ λειτουργεί από τις 7.15' το πρωί!!!

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

«Eίμαι εθελοντής, βοηθάω»...ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ!!!!

Με αφορμή την 10η επέτειο του Διεθνούς Έτους Εθελοντισμού αλλά και τον ορισμό του 2011 ως Ευρωπαϊκού Έτους Εθελοντισμού, το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου διοργανώνει εκδήλωση ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινωνίας για την αξία του εθελοντισμού με θέμα: «


Εθελοντισμός σε περίοδο κρίσης: μέσο κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης».
Στα πλαίσια της διοργάνωσης αυτής θα θέλαμε και την δική σας συμβολή στην ενεργοποίηση της μαθητικής κοινότητας. Αν δεν συμπεριλάβουμε την νέα γενιά σ’ αυτή την προσπάθεια αφύπνισης της κοινωνικής συνείδησης και προώθηση της διαγενεακής αλληλεγγύης τότε έχουμε ευθύνη για τους ενήλικες που μεγαλώνουν χωρίς να γνωρίζουν την αξία του «προσφέρω» χωρίς υλική ανταμοιβή. Προς την κατεύθυνση αυτή, ζητούμε την ενεργοποίηση του διδακτικού προσωπικού ώστε οι μαθητές των πρώτων τάξεων του Δημοτικού (α΄ και β΄ τάξης) να εκφραστούν δημιουργικά μέσα από τις ζωγραφιές τους για το τι αντιλαμβάνονται με την φράση:
«είμαι εθελοντής, βοηθάω».
Τα έργα των μαθητών επιθυμούμε να φιλοξενηθούν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στις 5 Δεκεμβρίου 2011 και ώρα 19:30 στην είσοδο του πολυχώρου Γαλαξία, αποδεικνύοντας ότι ο εθελοντισμός ανθίζει καλλιεργώντας το γόνιμο έδαφος της παιδείας των μαθητών μας. Σ’ αυτούς θα πρέπει να βασιστούμε αν θέλουμε να έχουμε ευεργετικά κοινωνικοπολιτιστικά αποτελέσματα.
Στην δύσκολη εποχή που ζούμε, ας συμβάλλουμε όλοι στην ανάδειξη του εθελοντισμού ως ιδεώδους αλλά και μέσου κοινωνικής αλληλεγγύης και ανάπτυξης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την ανταπόκρισή σας.



                Η ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ    ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ
                                                                             
                                                     ΚΛΑΙΡΗ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Οι ήρωες του βιβλίου της γλώσσας Α΄Δημοτικού


Τους ήρωες του βιβλίου ενσαρκώνουν παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας (Άρης, Ιωάννα) και κάποια λίγο μεγαλύτερα (Μαρίνα, Ορφέας, Σαμπέρ, Αγγελική). Είναι συμμαθητές και γείτονες, η γνωριμία και οι δράσεις τους εξελίσσονται κυρίως στον κοινωνικό χώρο της γειτονιάς και του σχολείου.
Ο Σαμπέρ είναι ένα παιδί πακιστανικής καταγωγής. Σε κάποιες ενότητες διηγείται παραμύθια και μύθους της ινδo-πακιστανικής παράδοσης συνεισφέροντας στην εξοικείωση των μαθητών/τριων με πολιτισμικά στοιχεία άλλων λαών. Στη σχετική με τα Χριστούγεννα ενότητα, όπου οι ήρωες τραγουδούν τα κάλαντα, ο ίδιος δεν εμφανίζεται στην εικόνα ώστε με τρόπο υπόρρητο να υπογραμμιστεί η αναγκαιότητα του σεβασμού της διαφορετικότητας -στο συγκεκριμένο σημείο ως προς το θρήσκευμα. Αντίθετα εμφανίζεται στην επετειακή ενότητα της 25ης Μαρτίου κατά την επίσκεψη των παιδιών σε λαογραφικό μουσείο, δεδομένου ότι ανάλογες επισκέψεις εντάσσονται στα πλαίσια του προγραμματισμού πολιτιστικών δράσεων της σχολικής ζωής.
            Κατά τη δράση των παιδιών-ηρώων καθώς και κατά την απόδοση χαρακτηριστικών στα ενήλικα άτομα που εμπλέκονται στην ιστορία, έχει γίνει προσπάθεια να αποφευχθεί η αναπαραγωγή στερεοτυπικών αντιλήψεων σε σχέση με το φύλο. Αγόρια και κορίτσια αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, συνεργάζονται και αλληλοβοηθούνται. Τα επαγγέλματα που ασκούν οι ενήλικες προσιδιάζουν στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, ενίοτε με εναλλαγές είτε στην επαγγελματική ιεραρχία (π.χ. γυναίκα διευθύντρια σχολείου, άντρας δάσκαλος), είτε στην καθαυτή επαγγελματική επιλογή (π.χ. γυναίκα δασοφύλακας)
Η προσέγγιση του ιδεολογικού σχήματος της οικογένειας εντάσσεται στην ίδια λογική της αποδοχής της διαφορετικότητας, μέσα από την παρουσίαση διαφορετικών οικογενειακών δομών που επιτρέπουν, σε κάποιο βαθμό, την ταύτιση των μαθητών με οικογενειακά σχήματα πέρα από το κυρίαρχο πρότυπο. Έτσι συχνά, και χωρίς αυτό να θεματοποιείται, παρουσιάζονται στην ιστορία είτε δύο γονείς, είτε ένας, είτε σημαντικά ενήλικα πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος, όπως ένας παππούς, ένας θείος, μια αδερφή.

Από που προήλθαν οι εκφράσεις...


 

 

ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΚΑΒΓΑ:

Ένα από τα αγαπημένα θεάματα των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, ήταν η ελεύθερη πάλη. Οι περισσότεροι από τους παλαιστές, ήταν σκλάβοι, που έβγαιναν από το στίβο με την ελπίδα να νικήσουν και να απελευθερωθούν. Στην ελεύθερη αυτή πάλη επιτρέπονταν τα πάντα γροθιές, κλωτσιές, κουτουλιές, ακόμη και το πνίξιμο.  Το μόνο που απαγορευόταν αυστηρά ήταν οι γρατζουνιές. Ο παλαιστής έπρεπε να νικήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να του προξενήσει την παραμικρή αμυχή με τα νύχια, πράγμα, βέβαια, δυσκολότατο. Γιατί τα νύχια των δυστυχισμένων σκλάβων, που έμεναν συνέχεια μέσα στα  κάτεργα, ήταν τεράστια και σκληρά από τις βαριές δουλειές που έκαναν. Γι’ αυτό, λίγο προτού βγουν στο στίβο, άρχιζαν να τα κόβουν, όπως μπορούσαν καλύτερα και συνήθως με τα δόντια τους. Από το γεγονός αυτό βγήκε κι η φράση «τρώει τα νύχια του για καβγά»

Στάση... λαμπραντόρ!!!!!


Ένα πανέξυπνο λαμπραντόρ, που έχασε το αφεντικό του, πήρε μόνο του το τρένο για να γυρίσει στο σπίτι
Όταν ο Αρτσι, ένα μαύρο λαμπραντόρ, έχασε το αφεντικό του σε απομακρυσμένο σιδηροδρομικό σταθμό της Σκοτίας έδειξε την υπεροχή της καταγωγής του και της καλής του εκπαίδευσης, πηδώντας στο πρώτο τρένο που θα τον οδηγούσε το ταχύτερο δυνατόν στο σπίτι του. Όχι μόνο πήρε το σωστό τρένο αλλά κατέβηκε και στο σωστό σταθμό, γράφουν οι βρετανικές εφημερίδες.
"Είναι πολύ έξυπνος σκύλος. Καθώς δεν με έβρισκε, μπήκε απλώς στο σωστό τρένο για να γυρίσει στο σπίτι μας. Το είχε κάνει και στο παρελθόν. Ήμουν σίγουρος ότι ο Αρτσι ήξερε ποιο ήταν το τρένο που θα τον γύριζε στο σπίτι", δήλωσε περιχαρής ο κύριός του.
Οι κάμερες παρακολούθησης του σταθμού είχαν καταγράψει τον υπομονετικό σκύλο που περίμενε αρκετή ώρα το αφεντικό του, ενώ πρόσεχε για την άφιξη του κατάλληλου τρένου με τον οποίο θα γύριζε σπίτι. Πηδώντας μέσα στο τρένο, κατέβηκε από αυτό 12 λεπτά αργότερα, προς μεγάλη έκπληξη του υπαλλήλου των σιδηροδρόμων Ντέρεκ Χοπ. "Υπήρχε ελεγκτής στην αποβάθρα μαζί με τον Αρτσι που έλεγε ότι ο σκύλος είχε επιβιβαστεί χωρίς εισιτήριο", ανέφερε.
Δύο αστυνομικοί, το κλειστό σύστημα παρακολούθησης και αρκετοί σιδηροδρομικοί υπάλληλοι επιβεβαίωσαν το περιστατικό.
Ν.Σ

Τηλεόραση και νήπια

Δύο στα δέκα νήπια ηλικίας μόλις 2 ετών περνούν περισσότερο από δύο ώρες κάθε μέρα καρφωμένα μπροστά στην τηλεόραση, σύμφωνα με μία νέα μελέτη στην οποία συμμετείχαν οι μητέρες χιλιάδων νηπίων από το Ορεγκον.
Οι ερευνητές από το Κέντρα Ελέγχου & Πρόληψης των Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ που πραγματοποίησαν τη μελέτη εκτιμούν ότι αυτό ισχύει για όλα τα νήπια της Δύσης, δεδομένου ότι πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως η τηλεόραση συχνά πυκνά επιτελεί ρόλο... νταντάς.

Οι ειδικοί προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ομαλή νοητική ανάπτυξη του παιδιού, καθώς και να αυξήσει τις πιθανότητες να γίνει παχύσαρκο.

Επιπλέον όταν τα νήπια και τα μικρά παιδιά βλέπουν ό,τι τύχει, υπάρχει κίνδυνος να υιοθετήσουν επικίνδυνες συμπεριφορές και να αποκτήσουν κακές συνήθειες- λ.χ. σε ζητήματα διατροφής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά να βλέπουν τα παιδιά το πολύ δύο ώρες «ποιοτικής τηλεόρασης» την ημέρα και οι γονείς να διαλέγουν τα προγράμματα.
Ωστόσο, «η νέα μελέτη επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί παιδίατροι φοβόντουσαν» λέει η δρ Γκουέν Γουρμ, επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι.
Σύμφωνα με τη μελέτη, τα παιδάκια που είχαν τηλεόραση στο δωμάτιό τους έβλεπαν ακόμα περισσότερο - και μάλιστα ανεξέλεγκτα...

Για ποιον λόγο ορισμένα παιδιά αρνούνται να μελετήσουν τα μαθήματά τους;



 
Για ποιον λόγο ορισμένα παιδιά αρνούνται να μελετήσουν τα μαθήματά τους;
Οι λόγοι μπορεί να σχετίζονται με:

* Ελλειψη κινήτρου για τη μελέτη, την σχολική απόδοση, το σχολικό πλαίσιο.
* Χαμηλή αυτοεκτίμηση, φόβο αποτυχίας και απόσυρση ως τρόπο διαχείρισης του άγχους.
* Περιβάλλον μη υποστηρικτικό, που δεν καθοδηγεί το παιδί ως προς τους στόχους του και τις ευθύνες του.
* Περιβάλλον υπερβολικά αυταρχικό, που ταυτίζει τη μελέτη με την ίδια την υπόθεση της ζωής και την αυταξία του παιδιού ευνουχίζοντας το κίνητρό του.
* Ανασφάλεια, νωχελικότητα, παθητικότητα, εξάρτηση από τους γονείς, προσδοκία ότι «τα πράγματα μάς έρχονται και δεν τα δημιουργούμε μόνοι μας».
* Μαθησιακές δυσκολίες, διάσπαση προσοχής, αλλά και σπανιότερα ύπαρξη βαθιών συναισθηματικών δυσκολιών ή ψυχιατρικού υποβάθρου.
Πώς μπορούμε να κινητοποιήσουμε το παιδί μας στην καθημερινή σχολική μελέτη;
Ορισμένοι γονείς κάνουν το λάθος να «απαντούν» στην άρνηση του παιδιού μελετώντας για εκείνο και όχι ωθώντας το ίδιο στο να μάθει πώς να διαβάζει. Εκείνο μαθαίνει να έχει δεκανίκια από μικρό, παίρνει το μήνυμα ότι δεν είναι ικανό μόνο του, περιμένει ότι ο γονιός θα το διαβάζει, μειώνεται το κίνητρό του για μάθηση, ατονούν οι γνωστικές του λειτουργίες, παθητικοποιείται, γίνεται άβουλο και εξαρτητικό.

Αντίθετα, το παιδί που από την πρώτη τάξη του δημοτικού μαθαίνει να διαβάζει μόνο του χτίζει μέσα του την πολύτιμη αυτονομία, ενώ μαθαίνει επίσης να συσχετίζει την προσπάθεια με την ανταμοιβή (όσο πιο πολύ διαβάζει τόσο μεγαλύτερη κατανόηση έχει στο μάθημα και πιθανόν υψηλότερους βαθμούς). Προτείνεται στους γονείς:
* Να ενθαρρύνουν το παιδί τους να προσπαθεί να διαβάζει, ανεξάρτητα από τον τελικό βαθμό και να δέχονται μία μικρότερη από την ιδεώδη απόδοση.
* Να το βοηθούν να μην εγκαταλείπει τη μελέτη όταν παρουσιάζονται δυσκολίες στην κατανόηση, αλλά να τις συγκεντρώνει στο τέλος του ημέρας και να τις συζητάει με τον γονιό ή ακόμη καλύτερα με τον δάσκαλο.
* Να το κινητοποιούν να ελέγχει μόνο του στο τέλος της μελέτης την επάρκεια των γνώσεων που έχει αφομοιώσει, π.χ. κάνοντας τις ερωτήσεις στον εαυτό του που θα του έκανε ο δάσκαλος.
* Να μη δωροδοκούν το παιδί όταν διαβάζει, γιατί τότε εκείνο ταυτίζει το διάβασμα με τον καταναγκασμό και την αγγαρεία.
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια

Ευχαριστίες!!!!


Το Σχολείο μας θα ήθελε να ευχαριστήσει την ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ για τα έπιπλα που προσέφερε ....
Το Σχολείο μας εξοπλίζεται ...και πορεύεται δημιουργικά..

Το ημερολόγιο ενός σκύλου



Το ημερολόγιο ενός σκύλου 

1η εβδοµάδα.: Σήµερα είµαι  ηλικίας µιας εβδοµάδας. Τι χαρά να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!

1 µηνός :. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα
  πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική µητέρα.

2 µηνών.: Σήµερα µε χώρισαν από τη µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε
  χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά µου να µε φροντίζει το ίδιο καλά  µε τη µαµά µου.

4 µηνών.: Έχω µεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραβάνε την προσοχή µου. Υπάρχουν µερικά
  παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «µικρά αδερφάκια». Παίζουµε πολύ, τραβάνε την ουρά µου κι εγώ τους δίνω µικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.

5 µηνών.: Σήµερα µου φωνάξανε. Η κυρία µου ήταν πολύ αναστατωµένη επειδή ούρησα µέσα στο
  σπίτι. Όµως δεν µου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό.  Επίσης, κοιµάµαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!

8 µηνών :. Είµαι ένα πολύ χαρούµενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνοµαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευµένος... Νοµίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε
  αγαπάει.  Η αυλή είναι όλη δική µου και, συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου, σκάβοντας  στο χώµα σαν τους προγόνους µου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό.  Ποτέ δεν δοκιµάζουν να µου µάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά  τα πράγµατα που κάνω να είναι εντάξει!

12 µηνών.: Σήµερα έγινα ενός έτους. Είµαι ένας ενήλικος σκύλος. Όµως τα αφεντικά µου λένε
  ότι µεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίµεναν.  Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για µένα!

13 µηνών.
: Σήµερα µε έδεσαν. Σχεδόν δεν µπορούσα να κουνηθώ, να βρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να βρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό.  Λένε ότι θα  µε επιτηρούν και ότι είµαι αχάριστος. Δεν καταλαβαίνω τίποτε απ' όσα µου συµβαίνουν.

15 µηνών.: Όλα έχουν αλλάξει τώρα... Με κρατάνε συνέχεια κλειδωµένο στη βεράντα. Αισθάνοµαι πολύ µόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά µου δεν µε θέλει πια.
  Μερικές  φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν βρέχει, δεν έχω µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου..

16 µηνών : Σήµερα µε έβγαλαν από τη βεράντα. Ήµουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά
  µου µε είχε συγχωρέσει. Ήµουν τόσο χαρούµενός που χοροπήδαγα από ενθουσιασµό.  Η ουρά µου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν βόλτα! Κατευθυνθήκαµε προς τον αυτοκινητόδροµο, και άξαφνα, σταµάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ βγήκα έξω, χαρούµενος, γιατί σκεπτόµουν ότι θα  περνάγαµε τη µέρα µας στην εξοχή. Δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι  έφυγαν.  «Ακούστε, περιµένετε!» - γάβγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο µε όλη τη δύναµή µου. Η αγωνία µου µεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαβαίνω, ενώ δεν µπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασµα και αυτοί δεν σταµατούσαν, ότι µε είχαν εγκαταλείψει!

17 µηνών
: Έψαχνα µάταια να βρω το δρόµο για να γυρίσω σπίτι. Είµαι µόνος και αισθάνοµαι
  χαµένος. Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω µερικούς ανθρώπους µε καλή καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη και µου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα βάθη της ψυχής µου. Εύχοµαι να µε υιοθετούσαν.  Θα ήµουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όµως, αυτοί απλά λένε: «καηµένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».

18 µηνών:  Πριν από µερικές ηµέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά µικρά και
  µεγαλύτερα σαν τα «µικρά µου αδερφάκια».  Πλησίασα περισσότερο και µια οµάδα από  τα µικρότερα παιδιά, γελώντας, µου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε  «ποιος σηµαδεύει καλύτερα».  Μια από αυτές τις πέτρες µε χτύπησε στο µάτι και,  έκτοτε, δεν µπορώ να δω καθόλου µε αυτό το µάτι.

19 µηνών: Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε λυπόντουσαν. Τώρα είµαι
  πολύ αδύνατος και αδύναµος και η όψη µου είναι απαίσια.  Έχω χάσει το ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε διώχνουν µε τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.

20 µηνών: Κινούµαι µε εξαιρετικά µεγάλη δυσκολία. Σήµερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόµο, µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόµουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόµο, όµως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεµάτο ικανοποίηση βλέµµα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που µε πάτησε.
  Εύχοµαι να µε είχε σκοτώσει!  Όµως, απλά µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω µου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος!  Τα πόδια µου δεν µε υπακούνε και µόλις µε τεράστια δυσκολία µπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόµου. Επί δέκα µέρες έχω µείνει εκτεθειµένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή βροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν µπορώ πλέον να κουνηθώ.  Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκοµαι σε ένα πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι ακόµη και το τρίχωµά µου µαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε προσέχουν, άλλοι λένε: «µην πλησιάζεις». Είµαι σχεδόν αναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη δύναµη από τα βάθη του σώµατός µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα µάτια µου.. Η γλυκύτητα στη φωνή της µε έκανε να αντιδράσω. «Καηµένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε..  Μαζί µε την γυναίκα ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά που µε ακούµπησε και είπε: «Λυπάµαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει.  Είναι καλύτερα να τον βοηθήσουµε να βγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, µε δάκρυα να τρέχουν ποτάµι στα µάγουλά της, συµφώνησε.   Όσο καλύτερα µπορούσα, κούνησα την ουρά µου και την ευχαρίστησα, µε τα µάτια µου, για τη βοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεµα.  Ενώ αισθανόµουν  το ελαφρύ τσίµπηµα της βελόνας, πριν από αυτόν τον µακρύ ύπνο, η τελευταία µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν µε ήθελε κανείς;».

«Στην πορεία της εξέλιξής του προς
  τον πολιτισµό ο άνθρωπος απέκτησε µια κυρίαρχη θέση πάνω στα πλάσµατα που ζουν γύρω του στο ζωϊκό βασίλειο. Χωρίς να είναι ικανοποιηµένος από την κυριαρχία του αυτή, ωστόσο, άρχισε να βάζει ένα κενό µεταξύ της φύσης του και τη φύση των  ζώων.  Αρνήθηκε την κτήση µιας αιτίας προς αυτά, και στον εαυτό του έθεσε ως σύµβολο µια αθάνατη ψυχή, και αξίωσε µια θεϊκή πτώση η οποία του επέτρεψε να καταστρέψει το δεσµό της κοινωνίας µεταξύ αυτού και του ζωικού βασιλείου»
-
Sigmund Freud

«Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον
  κόσµο, όµως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος».  
Στείλτε το όπου µπορείτε. Όχι µόνον σ' αυτούς που θα δακρύσουν, αλλά κυρίως σ' αυτούς που κάποτε ίσως και να εγκατέλειπαν ένα σκυλί στον δρόµο...

EΡΩΤΗΣΕΙΣ
1.                               Τι νιώθετε διαβάζοντας την πιο πάνω ιστορία;
2.                               Ποιά νομίζετε ότι πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας προς τα ζώα;