ΤΟ ΣΥΝΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ

 

 γράφει ο Νίκος Σιούτας

Dr.Ψυχολογίας - Ειδικός Παιδαγωγός

Την εβδομάδα αυτή έτυχε να συναντήσω στο σούπερ μάρκετ μια φιλική μου οικογένεια, μαζί  τους και ο τρίχρονος γιος τους ο Δημήτρης. Καθώς  του μίλησα , γιατί γνωριζόμαστε , ο μικρός Δημήτρης αρπάξε το πόδι της μητέρας και πεισματικά αρνήθηκε κάθε επικοινωνία μαζί μου.

Οι γονείς του ένιωσαν άσχημα  για τη συμπεριφορά του και προσπάθησαν  να τον επαναφέρουν προβάλλοντας λογικά επιχειρήματα.

Μα τον κ. Νίκο τον ξέρεις…

Αφού σε αγαπάει..

Όμως ο μικρός Δημήτρης  αντί κατά την άποψη των γονέων του να απαντήσει, κουλουριάστηκε  ακόμη περισσότερο και  το βλέμμα του ήταν πεισματικά καρφωμένο στο έδαφος.

Αλήθεια πόσοι γονείς δεν έχουν βρεθεί στην ίδια σύγχυση καθώς το μικρό τους παιδί, όταν συναντά κοινούς γνωστούς αρνείται κάθε επικοινωνία μαζί τους, δεν απαντά στις ερωτήσεις που του υποβάλλουν .

Αγαπητοί γονείς,

το πρώτο που θα πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι η αντίδρασή του Δημήτρη είναι φυσιολογική και χαρακτηρίζει ένα εγγενές χαρακτηριστικό.

.Με άλλα λόγια αυτή η συστολή καθεαυτή δεν αποτελεί  πρόβλημα, όμως η διδασκαλία κοινωνικών δεξιοτήτων και το παιχνίδι ρόλων θα  βοηθήσουν στη μείωση της συστολής και στην αύξηση της αυτοπεποίθησης.

 Ας βοηθήσουμε το παιδί μας να ξεπεράσει αυτή τη συστολή με ενέργειες όπως:

Ας αποδεχτούμε τη συστολή του παιδιού μας. Αντί να δώσουμε στο συνεσταλμένο παιδί μας το μήνυμα ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί του , επειδή η συμπεριφορά του δεν ταυτίζεται με τις δικές μας προσδοκίες ας χρησιμοποιήσουμε θετικούς ενισχυτές.

Όταν κάνει κάποιο σχόλιο κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης ας το επαινέσουμε.

Aς αποτελούμε καλό πρότυπο για το παιδί μας και ας του δώσουμε μέσα από τις κοινωνικές μας εκδηλώσεις τι δυνατότητα να μας μιμηθεί.

Ας παίξουμε μαζί του κάποιους ρόλους και ας μη  διστάσουμε πάντα με παιγνιώδη μορφή να το καθοδηγήσουμε . Σαν παράδειγμα, όταν κάποιος το ρωτάει , τι κάνεις; Mια απάντηση που μπορεί να δώσει είναι:

Kαλά ευχαριστώ, εσείς;

Mην το αποθαρρύνουμε αν  άθελά του χύσει την πορτοκαλάδα του πάνω στο καινούριο μας τραπεζομάνδηλο. Μία από τις απαντήσεις μας  μπορεί να είναι: Eντάξει σε όλους μπορεί να συμβεί κάτι ανάλογο . Έλα να το καθαρίσουμε μαζί.

Ας το βοηθήσουμε να μάθει το παιχνίδι των ερωτήσεων και απαντήσεων και αυτό μπορεί να γίνει αβίαστα στη θάλασσα, στην παιδική χαρά  ή και όταν βρίσκετε ανάμεσα σε φίλους.

Σαν παράδειγμα:

τι θα λέγατε να πάμε  για φαγητό όλοι μαζί ή πες Δημήτρη στο Βασίλη για τη χτεσινή μας  βόλτα στο λούνα παρκ.

Γενικά χρησιμοποιούμε θετικούς ενισχυτές για να ξεπεράσουμε την όποια συστολή του παιδιού μας.  Θα ήταν καταστροφικό να το τιμωρήσουμε , να το ταπεινώσουμε ή να το ειρωνευτούμε, ή ακόμη να ζητήσουμε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του παιδιού μας.

Σίγουρα ο Δημήτρης που συνάντησα στο σούπερ μάρκετ ήταν ένα συνεσταλμένο παιδί, ένα φυσιολογικό παιδί  που μέσα από δράσεις που ανέφερα προηγουμένως θα το βοηθήσουν  να ξεπεράσει την όποια συστολή του. ΄Ομως το να αυτοπροσδιορίζουμε  ή να προσπαθούμε να δικαιολογηθούμε σε φίλους ή και γνωστούς λέγοντας ότι είναι ντροπαλός , δειλός το αποθαρρύνουμε ακόμη και από το να προσπαθήσει να συμπεριφερθεί διαφορετικά στο μέλλον.