Ο ΓΟΝΕΪΚΟΣ ΜΑΣ ΡΟΛΟΣ

Όταν δεν τρώει το φαγητό του, πρέπει να ετοιμάζω κάτι άλλο;

Κατά τη διάρκεια της προσχολικής και σχολικής ηλικίας οι προτιμήσεις και οι συνήθειες στη διατροφή αλλάζουν. Το παιδί  με την άρνησή του, δοκιμάζει τα όρια σας και προσπαθεί να σας επιβληθεί. Πρέπει να έχετε σταθερή και ξεκάθαρη στάση και να αντιδράτε με ήρεμο τρόπο. Δεν πρέπει να ετοιμάζετε  άλλο φαγητό στο παιδί και να μην του δίνετε επιλογές (αν συμβαίνει επανειλημμένα). Αν παραλείψει ένα γεύμα θα το αναπληρώσει με το επόμενο. Μην το αφήσετε να σας χειρίζεται.. Μπορείτε απλά να πείτε «Αυτό είναι το φαγητό μας σήμερα. Αν θέλεις άλλο θα σου έχω μια άλλη φορά». 

Λέει συχνά όχι σε ερωτήσεις, είναι σωστό να το μαλώσω ή να το καλοπιάσω;

Τα παιδιά  ζουν σε έναν εγωκεντρικό κόσμο και θέλουν να κάνουν αυτά που θέλουν, όταν το θέλουν. Δεν μαλώνετε και δεν καλοπιάνετε το παιδί. Αντιδράτε με ήρεμο τρόπο χωρίς φωνές και λέτε με σταθερό τόνο στο παιδί ότι είναι ώρα να ντυθούμε. Η συμπεριφορά σας πρέπει να χαρακτηρίζεται από συνέπεια και σταθερότητα. Το παιδί δοκιμάζει τα όρια σας. Πείτε στο παιδί σας αυτό που θέλετε να κάνει, και όχι αυτό που δε θέλετε.

Σε ποια ηλικία ντύνονται μόνα τους;

Στον τρίτο χρόνο η σκέψη του παιδιού ωριμάζει και οι κινήσεις του γίνονται πιο επιδέξιες. Το παιδί γίνεται όλο και πιο αυτοδύναμο η επιδεξιότητά του στο ντύσιμο βελτιώνεται σταθερά, παρόλο που χρειάζεται ακόμα  καθοδήγηση.

Στην ηλικία 3-4 ετών έχει την κατάλληλη ωριμότητα και τον απαραίτητο συντονισμό κινήσεων ώστε να αρχίζει να βάζει μόνο του τα ρούχα του με την βοήθειά και την παρότρυνσή σας .

Στην ηλικία των 5-6 ετών πρέπει να είναι σε θέση να αναλάβει μόνο του το ντύσιμο του, εκτός από το δέσιμο των κορδονιών των παπουτσιών που θα μάθει πραγματικά να δένει στα 6 του χρόνια.

 Η ισχυρή προσωπικότητα του μεγαλύτερου παιδιού επηρεάζει την προσωπικότητα του μικρότερου;

Οι γονείς και τα μεγαλύτερα αδέλφια λειτουργούν συνήθως ως πρότυπο των μικρότερων παιδιών , καθώς είναι τα πρώτα άτομα με τα οποία έρχεται σε επαφή και με τα οποία περνά το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας του. Δεν πρέπει όμως να μας ανησυχεί κάτι τέτοιο, καθώς είναι απόλυτα φυσιολογικό και απαραίτητο για την εκμάθηση δεξιοτήτων και την ολόπλευρη ψυχοσωματική εξέλιξη του παιδιού.

Τι απαντάμε στο παιδί μας, όταν μας λέει: «... με χτύπησε...μου πήρε το παιχνίδι και δεν μου το δίνει;»

Είναι προτιμότερο να μην ενθαρρύνουμε την επιθετικότητα του παιδιού μας, ακόμα και αν ενοχληθούμε κι εμείς οι ίδιοι ακούγοντας ότι το χτύπησε κάποιος συμμαθητής του. Καταστέλλουμε με τα λόγια μας την ανταποδοτική συμπεριφορά και προτιμούμε το διάλογο. Του προτείνουμε να συζητάει το πρόβλημά του με τα παιχνίδια, μια και έτσι αποκτά εργαλεία διαπραγμάτευσης και επιχειρηματολογίας, που θα εξελίξει μεγαλώνοντας και θα του είναι εξαιρετικά χρήσιμα. Αν παρόλα αυτά υπάρχει κάποιος ιδιαίτερα επιθετικός συμμαθητής του και δεν μπορεί να συζητήσει μαζί του, μπορούμε να του προτείνουμε να ζητήσει τη συνδρομή του δασκάλου ή και να αποφεύγει τη συναναστροφή μαζί του…

 Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των γονιών, όταν δύο αδέλφια
  μαλώνουν;

O κυριότερος λόγος που μπορεί να κάνει τα αδέλφια να μαλώνουν είναι η ανάγκη για περισσότερη αγάπη και προσοχή   από τους γονείς.  Αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στο πρώτο παιδί  το οποίο με τη γέννηση του δεύτερου παύει πλέον να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής των ενηλίκων και αισθάνεται να το έχουν παραμερίσει. Πρέπει να μοιραστεί πράγματα (όπως το αδελφάκι μεγαλώνοντας θα διεκδικεί και αυτό τα παιχνίδια ) και συναισθήματα τα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν μόνο δικά του. Νιώθει επίσης ότι στερείται την αγάπη των γονιών του και ότι απειλείται η θέση που είχε μέσα στην οικογένεια. Βιώνει έντονη ανασφάλεια και σκέφτεται πως για ότι συμβαίνει φταίει το αδελφάκι του. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί μια οικογένεια  επηρεάζει τις σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια. Προσπαθήστε να διατηρείτε  τις ισορροπίες όσον αφορά την προσοχή σας, ώστε κανένα παιδί να μην αισθάνεται ότι επισκιάζεται από το άλλο.  Αποφεύγετε να κάνετε συγκρίσεις μεταξύ των παιδιών. Χρειάζεται προσοχή γιατί οι «κεραίες» των παιδιών πιάνουν και την παραμικρή κίνηση, οι διακρίσεις που μπορεί να κάνουν οι γονείς ή και τα άλλα μελη συνειδητά ή ασυνείδητα, δημιουργούν  έντονες αντιπαραθέσεις και ένταση ανάμεσα στα αδέρφια. Να θυμάστε πως το παιδί μαθαίνει από αυτό που κάνουμε και όχι από αυτό που τού λέμε. Το προσωπικό σας παράδειγμα αποτελεί «μοντέλο» προς μίμηση για το παιδί. Για παράδειγμα, τι κάνετε όταν είστε θυμωμένοι, αγχωμένοι, απογοητευμένοι, όταν δε γίνεται το δικό σας κλπ. Δείξτε τους με τη δική σας συμπεριφορά (αυτό αφορά και τους δυο γονείς) όταν θυμώνετε, όταν θέλετε να διεκδικήσετε κάτι ή να εκφράσετε τη δυσαρέσκειά σας, ποια είναι η κατάλληλη και αποδεκτή στάση σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ο ανταγωνισμός, ο θυμός και η ζήλια εμφανίζονται πιο σπάνια σε οικογένειες που έχουν μάθει τα παιδιά τους να διαχειρίζονται τα προβλήματα της καθημερινής ζωής χωρίς ερεθίσματα που προκαλούν επιθετική συμπεριφορά .Προτρέψτε το κάθε παιδί να εκφράζει ελεύθερα τα συναισθήματα του, χωρίς να φοβάται ότι θα το τιμωρήσετε. Είναι γεγονός πως ότι κάνουμε για τα παιδιά κατά την παιδική τους ηλικία τα ακολουθεί σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Αν λοιπόν μεγαλώνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με αγάπη, ενδιαφέρον και κατανόηση για τις πράξεις αλλά και τα συναισθήματά τους, τότε οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές εξαιτίας της ζήλιας  θα εξαλειφθούν σταδιακά και τα παιδιά θα αναπτύξουν στο μέλλον πιο ισορροπημένη προσωπικότητα.

Σε περίπτωση που τα παιδιά σας αρχίζουν να μαλώνουν (συνήθως διεκδικούν το ίδιο παιχνίδι)  να μην επεμβαίνετε αμέσως αλλά να έχετε τη συνεχή επίβλεψή τους. Περιμένετε λίγο μήπως καταφέρουν από μόνα τους να επιλύσουν τη διαφορά τους. Αν ο καβγάς γίνεται πιο έντονος, χωρίστε τα και βάλτε το καθένα σε άλλο δωμάτιο μέχρι να ηρεμήσουν. Το κάθε παιδί θέλει να γίνει το δικό του εκείνη την στιγμή και βλέπει μόνο τη δική του πλευρά και λειτουργεί βάσει του «εγώ» του. Βοηθήστε να βλέπουν και πως σκέφτεται ο/η αδελφός-η του την ώρα του καβγά. Εξηγήστε και συμβουλεύστε τα με σαφήνεια ποιές συμπεριφορές θεωρείται αποδεκτές και ποιές όχι (όπως «καλό θα ήταν να μην φωνάζετε, να μοιράζεστε τα παιχνίδια ,να μην πετάτε πράγματα ο ένας στον  άλλον ....»).

Υπενθυμίστε τους τη συμφωνία που έχετε κάνει για τις συνέπειες κάθε φορά που τσακώνονται και μείνετε σταθεροί στα όριά σας.

 Πως βοηθάμε τον  γονιό που λείπει  πολλές ώρες λόγω εργασίας, να ξαναμπαίνει κάθε φορά που επιστρέφει στην ρουτίνα της καθημερινότητας της ανατροφής του παιδιού.

Η σχέση των παιδιών με τον γονιό που λείπει μεγάλα χρονικά διαστήματα χτίζεται μέσα από την ΠΟΙΟΤΗΤΑ της σχέσης  και όχι την ποσότητα, όταν βρίσκονται μαζί. Δεν  είναι η καθημερινότητα και η συχνότητα  επαφής που πλάθει τις σχέσεις αλλά η ποιότητα της σχέσης, που θα πρέπει να διακρίνεται από αμοιβαίο σεβασμό  και αμοιβαία εκτίμηση. Αρνητικές συμπεριφορές σε επίπεδο λόγου ή πράξεων , όταν το παιδί μας λαχταρά τη συντροφιά μας μπορεί να αποτελέσουν τραυματικές εμπειρίες που θα το συνοδεύουν στην υπόλοιπη ζωή του ή και που θα αποτελέσουν πρότυπο συμπεριφοράς και για το δικό του γονεϊκό ρόλο.

κι ας μη ξεχνάμε τα λόγια του μεγάλου μας ποιητή ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ.  θαρρώ είναι διαχρονικά :

"Βρες χρόνο για δουλειά ,
αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.
Βρες χρόνο για σκέψη ,
αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
Βρες χρόνο για παιχνίδι ,
αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.
Βρες χρόνο για διάβασμα ,
αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
Βρες χρόνο να είσαι φιλικός ,
αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
Βρες χρόνο για όνειρα ,
αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ' αστέρια.
Βρες χρόνο ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι ,αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου ,
είναι πολύ σύντομη η μέρα για να 'σαι εγωιστής.
Βρες χρόνο να γελάς αυτό είναι η μουσική της ψυχής...''

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ !!!
ΝΙΚΟΣ ΣΙΟΥΤΑΣ